Profesor Franciszek Wesołowski

* 10 I 1914 Borki (powiat chełmiński)
† 31 VII 2007 Łódź

Teoretyk muzyki, pedagog, kompozytor i organizator życia muzycznego. Studia rozpoczęte w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie (teoria muzyki i kompozycja u Kazimierza Sikorskiego oraz organy u Bronisława Rutkowskiego) ukończył w PWSM w Łodzi (1947).

W latach 1936-39 był organistą w Szpitalu św. Ducha w Warszawie i nauczycielem chorału gregoriańskiego w Seminarium Duchownym księży Marianów na Bielanach. W następnych latach (1939-41) pracował jako organista kościoła ojców Jezuitów. Od 1939 roku był członkiem Związku Walki Zbrojnej (późniejsza AK). Po wojnie mieszkał w Bydgoszczy, od 1947 roku w Łodzi.

W latach 50. piastował stanowiska dyrektora w łódzkich szkołach muzycznych. Ponad pół wieku (od 1949) wykładał w Akademii Muzycznej w Łodzi (dawniej PWSM), kształcąc kolejne pokolenia teoretyków muzyki. Tytuł profesora zwyczajnego otrzymał w 1995 roku. Przez 21 lat piastował stanowisko prorektora PWSM (1957-78), w latach 1960-80 był kierownikiem Katedry Teorii Muzyki i Kompozycji, 1978-80 dziekanem Wydziału Teorii Muzyki i Kompozycji.

Pionierskie w Polsce badania nad muzyką dawną prowadzone przez F. Wesołowskiego od początku lat 60. zaowocowały dziesiątkami prac naukowych i popularno-naukowych publikowanych w kraju i za granicą (przeszło 80 artykułów). Z jego inicjatywy zorganizowano w naszej Uczelni cykl międzynarodowych sesji muzykologicznych „Obecny stan badań nad wykonawstwem muzyki dawnej” i powołano do życia Zakład Muzyki Dawnej (1986), który w roku 1994 stał się częścią Katedry Organów, Klawesynu i Muzyki Dawnej. W 1992 roku F. Wesołowski przyczynił się do powstania łódzkiego oddziału Polskiego Towarzystwa Muzyki Dawnej. W 2002 roku, nakładem naszej Uczelni ukazała się najnowsza praca Profesora: Basso continuo – teoria i praktyka.

Jest autorem wznawianych wielokrotnie podręczników. Są to m.in.: Zasady muzyki (wyd. I 1960, wyd. IX 1998), Materiały do ćwiczeń harmonicznych (wyd. I 1969, wyd. III 1996), Nauka harmonii (wyd. I 1991, wyd. II 1997), Materiały do nauki o skalach muzycznych (1997), Materiały do kształcenia słuchu z zasadami muzyki (1997). Przez blisko 20 lat zasiadał w kolegium redakcyjnym Poradnika Muzycznego. Lista kompozycji F. Wesołowskiego zawiera kilkadziesiąt utworów przeznaczonych głównie na organy, chór mieszany a cappella, chór mieszany i organy oraz pieśni na głos z fortepianem.

Prof. Wesołowski był członkiem-założycielem SPAM, byłym wiceprezesem Zarządu Łódzkiego Towarzystwa Muzycznego i Stowarzyszenia Przyjaciół Opery w Łodzi, członkiem Rady Wyższej Szkolnictwa Artystycznego i Łódzkiego Towarzystwa Naukowego. Uhonorowany m.in. nagrodą SPAM, Nagrodą Muzyczną m. Łodzi, nagrodami Ministra Kultury i Sztuki oraz odznaczeniami państwowymi, w tym Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1964), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1976) i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1995). W 1999 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Muzycznej w Łodzi, która w tym samym roku przygotowała księgę pamiątkową Arcana musicae, dedykowaną prof. Wesołowskiemu z okazji 85-lecia urodzin.